7:06:00 PM
KISAH DI SEBALIK GEMPA BUMI
UTARA KASHMIR 2005
Samada secara tersembunyi maupun umum, sebenarnya sudah sedemikian banyak amalan-amalan umat akhir zaman ini yang mengundang bala bencana dari ALLAH Subhanahu wa ta'ala kerana sering mempersendakan hukum-hukum ALLAH Subhanahu wa ta'ala.
Hendaklah kita bersegera mengambil iktibar dari semua ini agar tidak menjadi sasaran kemurkaan ALLAH Subhanahu wa ta'ala. Setelah dua insiden malapetaka pesawat Penerbangan Malaysia yang melanda negara secara berturut-turut, sewajarnya kita semua mengambil masa yang banyak untuk bermuhasabah serta mengusahakan jalan penyelesaian untuk keluar dari kemelut yang dihadapi umat.
Mengambil kisah di sebalik Peristiwa Gempa Bumi Utara Kashmir (Pakistan) tahun 2005. Tragedi Gempa Bumi ini yang mencatit skala 7.6 richter merupakan antara yang memakan korban terbesar dalam sejarah negara Pakistan. Anggaran kematian untuk kawasan Kashmir dibawah tadbir Pakistan saja 79,000 orang manakala bagi kawasan di bawah pentadbiran India anggaran kematian diletakkan pada kira-kira 14,000 orang, menjadi jumlah kematian pada 93,000 mangsa (hampir 100,000 orang).
Yang berikut merupakan laporan sebuah jama'ah yang telah berada di lokasi tersebut untuk menjalankan usaha-usaha dakwah dan tabligh sebelum terperangkap dalam situasi menghadapi bencana tersebut.
Semoga dengan menghayati kisah jama'ah tersebut menjadi asbab bagi kita insaf dan sedar tentang segala ketelanjuran kita yang lepas lalu meningkatkan usaha untuk kembali pada hakikat Iman dan Amal.
Pautan video:
NORTH KASHMIR EARTHQUAKE 2005 https://vimeo.com/102624520
Pautan visual resolusi tinggi:
Di sebalik kisah gempa bumi Kashmir 2005 http://imgur.com/GRcSxEX
LAPORAN JEMAAH YANG BERUSAHA DI AZAD, KASHMIR
[KAWASAN YANG DILANDA GEMPA BUMI PADA 8 OKTOBER 2005]
Karkuzari ini disampaikan oleh Saudara Munir Shah Sakandar Miah.Jemaah kami telah keluar 4 bulan dan telah dihantar ke Kashmir daerah Bagh. Saya sendiri Amir kepada jemaah saya itu.
Selain daripada jemaah saya terdapat 24 jemaah lain lagi yang buat usaha agama di kawasan itu. Jemaah kami telah dihantar ke suatu kawasan perumahan orang² elit di kawasan bandar Bagh.
Dari segi dunia, penduduk² di kawasan itu ialah orang² yang terpelajar berpendidikan moden. Dari segi agama pula, kebanyakan mereka mereka menunaikan solah dan membaca Al-Qur'an. Mereka tidak ada kaitan dengan mana² kumpulan ajaran sesat.
Mereka juga tahu sedikit sebanyak mengenai usaha agama/usaha dakwah tetapi secara sengaja mereka menentangnya. Mereka menganggap bahawa usaha agama ini adalah penghalang dan mengganggu kerja² dunia mereka.
Mereka berkata kita kena usahakan dunia dulu, dapatkan asbab² kemajuan sebagaimana negara² yang telah maju kemudian barulah buat usaha agama.
Di kawasan ini ada beberapa orang yang menjadi pembesar mereka. Pengaruh pembesar² itu tersebar ke seluruh kawasan tersebut.
Sehinggakan pegawai² kerajaan pun menjadi pengikut mereka. Orang² di kawasan ini melayan kami dengan buruk terutamanya orang² tua dan orang² lemah di antara kami.
Kebiasaan mereka akan dipukul semasa menjalankan gasht (ziarah jumpa orang). Sekali, semasa melakukan gasht di kawasan sebuah sekolah mereka telah dipukul.
Dan semasa menjalankan gasht di sebuah kem tentera, ahli jemaah telah diperlakukan dengan buruk sehingga mereka telah diberi amaran keras supaya tidak datang melakukan gasht di situ lagi. Sebagai denda jemaah itu diperintahkan untuk mengutip sampah-sarap.
Di masjid pula , bekas² yang diisikan air (lota/bekas wudhu') untuk kegunaan kami telah diludah oleh penduduk² di situ sebanyak 7-8 lota. Kami mengambil air itu dgn susah payah berjalan mendaki bukit sejauh 1.5-2 km kemudian orang² di situ menyia-nyiakan air kami begitu sahaja. Ada juga orang di situ kencing di dalam air kami.
Ilham daripada Allah Subhanahu wa ta'ala dengan perantaraan mimpi
Sehari sebelum gempa bumi di kasawan situ berlaku, seorang pemuda yang sedang keluar bersama satu jemaah yang sedang buat usaha di Rajanpur (satu kawasan berhampiran dgn tempat kami) telah bermimpi melihat bukit-bukau yang berhampiran melaung-laung meminta tolong seumpama seorang manusia yang sedang mengalami kesakitan yang teruk.
Pada waktu sahur, amir jemaah itu bersama dengan pemuda itu telah datang ke tempat jemaah kami dan mengkhabarkan tentang mimpi itu. Pemuda itu mengalami ketakutan yang amat sangat. Hampir jam 5 pagi kami telah menghubungi pihak di Markaz Raiwind. Saya sendiri telah bercakap dengan Haji Abdul Wahab Sab selepas beliau selesai memberi Bayan Subuh.
Haji Sab telah memberi jawapan secara sepontan iaitu kumpulkan semua jemaah yang ada di kawasan itu dengan segera. Alas2 tidur kamu hendaklah ditindih dengan batu² sementara tong² gas hendaklah ditanam dalam bumi.
Jemaah kamu sendiri dan juga semua jemaah yang lain hendaklah dikumpulkan serta bermalam di suatu kawasan tanah lapang. Usahalah dan pujuklah orang di situ sehabis-habisnya untuk berkumpul di tempat tersebut. Jangan beritahu tentang mimpi itu kepada sesiapa pun.
Demikianlah, dengan susah payah kami telah usahakan mengumpulkan 23 jemaah yang salah satu daripada jemaah² itu telah datang sendiri setelah mereka mendapat tahu berita itu. Dua jemaah lagi kami tidak dapat hubungi mereka. Masalahnya ialah, di sini kawasannya berbukit sementara itu kami tidak ada perhubungan dengan orang tempatan.
Kami telah berusaha bersungguh-sungguh ke atas orang2 kampung tetapi mereka tidak ingin mendengar cakap kami. Hanya seorang penjaga sekolah yang datang bersama kami dan telah menghabiskan masa malam bersama kami.
Hari itu, 8 Oktober 2005, hari Sabtu. Sebaik sahaja mata kami terlelap, kedengaran suara tempikan yang dahsyat daripada bumi dan bukit-bukau yang berdekatan. Semua kami terbangun dari tidur. Salah seorang daripada kami menyangka bahawa itu adalah igauan tidur sahaja sebaliknya itulah suara sebenar iaitu suara yang telah didengari oleh pemuda yang bermimpi mengenai kejadian tersebut.
Serentak dengan itu, di langit sejenis awan hitam datang dengan begitu laju. Dari awan itu pun kedengaran suara yang sama. Demikian juga dari awan itu kelihatan sejenis pancaran cahaya. Selepas beberapa minit, berlaku gempa bumi yang sangat dahsyat. Gempa itu begitu kuat sehingga kami tidak dapat berdiri, selepas itu datang pula gempa berlainan gegarannya iaitu gegaran yang turun naik. Kami terlambung ke atas setinggi satu setengah hingga dua kaki kemudian jatuh ke bawah.
Di hadapan mata kami, hanya dalam beberapa saat sahaja seluruh bandar telah menyembah bumi. Bangunan2 di sekolah dan kem tentera juga telah tenggelam dalam bumi. Kemudian selepas itu, hujan lebat sangat dahsyat mula turun. Hujan itu bukanlah hujan biasa sebaliknya ia adalah hujan yang setiap titisannya sebesar mangkuk.
Kerana kecuaian kami, satu tong gas telah tertinggal di luar tidak ditanam maka ia telah meletup. Kemudian selepas itu, ribut yang kencang telah datang dari arah timur dan barat yang menyebabkan pokok2 telah tumbang.
Sebelum ribut itu datang, semua haiwan termasuk lalat hinggakan kerbau, lembu, kambing, anjing dan lain2 lelah lari ke arah selatan hinggakan kawasan itu kosong sama sekali daripada sebarang haiwan.
Hanya dalam beberapa saat sahaja, kehidupan telah bertukar dgn kematian. Setiap bangunan telah rebah menyembah bumi. Bandar yang didiami oleh ribuan penduduk sekarang hanya tinggal kami ahli2 jemaah dan seorang penjaga sekolah yang masih hidup.
Kami telah memohon bantuan dari segenap penjuru,namun tiada yang diterima oleh Allah Subhanahu wa ta'ala. Bantuan yang pertama sampai adalah dari Markaz Raiwind, Haji Abdul Wahab Sab sampai pada waktu Asar bersama beberapa orang pelajar madrasah dgn menaiki helikopter.
Selama 3 hari lagi kami tinggal di kawasan itu. Gegaran demi gegaran serta hujan yang lebat terus berlaku. Tidak ada apa bantuan yang boleh sampai ke tempat itu. Haji Abdul Wahab telah menghantar sebanyak 9000 beding (alas tidur). Dalam setiap beding disertakan gula, beras dan lain² sebagai bantuan. Namun, selain daripada kami, tidak ada kehidupan yang tinggal.
Di mana² sahaja kelihatan mayat² bergelimpangan. Kami telah menyembahyangkan sebanyak 1300 jenazah. Himpunan jenazah yang kami sembahyangkan sekurang-kurangnya 7 mayat sehinggalah 50-60 mayat.
Setelah menghadapi mujahadah (susah payah) menguruskan jenazah selama 3 hari, kami berusaha mencari orang² yang terselamat dan masih hidup di kawasan itu tetapi tidak menemui sesiapa pun yang masih hidup kecuali seorang bayi.
Kami berada dalam keadaan yang penuh mujahadah kerana terpaksa menahan bau busuk mayat sehinggakan susah untuk kami bernafas.
Pemuda yang bermimpi itu telah nampak malaikat² memegang tali cambuk.
Setiap masa beliau di dalam ketakutan dan kebimbangan. Sekali beliau nampak para malaikat dalam bentuk kanak², maka amir jemaah telah menyuruh kami mengajarkan beliau kalimah syahadah lalu beliau pun meninggal dunia.
Selain daripada beliau ada 3 orang lagi yang telah tua lagi lemah tidak dapat menanggung kesusahan itu lalu mereka juga telah meninggal dunia.
Alhamdulillah, semua ahli jemaah telah bermimipi Nabi Muhammad Sollallahu 'alaihi wasallam atau mana-mana Nabi yang nama mereka ada di dalam Al-Qur'an atau mana² Sahabat Radhiallahu 'anhum 'ajmain.
Mungkin ini ialah hadiah daripada Allah Subhanahu wa ta'ala untuk menenangkan kami yang menghadapi ketakutan dan kebimbangan.
Saudara²ku sekelian, karkuzari ini bukanlah dongengan , bahkan satu hakikat. Kenapakah azab Allah Subhanahu wa ta'ala dlm bentuk gempa bumi telah datang? Pada lidah kita ada kalimah tetapi keyakinan tidak ada di dalam hati.
Di kawasan itu, solah berjemaah hidup tetapi tiada amalan² Nabi Sollallahu 'alaihi wasallam (Dakwah, Ta'lim Wa Ta'lum, Ibadat dan Khidmat). Mereka sibuk dgn kemajuan dunia dan menganggap agama adalah satu perkara yang tidak bernilai dan mengaibkan mereka.
Sebaliknya mereka menyangka pelajaran moden, fesyen moden, harta dan kekayaan sebagai kemajuan dan kejayaan.Mereka cintakan ahli dunia dan bencikan ahli agama/akhirat.
Saudara2ku, demi Allah Subhanahu wa ta'ala tinggalkanlah fikiran² seumpama itu yang hakikatnya telah kita sama² lihat.
Tuan² buatlah azam utk mengubah keyakinan dan cara hidup kita kepada cara hidup Nabi Muhammad Sollallahu 'alaihi wasallam.
Kita kena berusaha utk keluarkan diri kita drpd kelalaian dan bersama utk memajukan agama Allah Subhanahu wa ta'ala, jika tidak mungkin azab yang lebih besar akan datang.
Kami telah pulang ke Markaz Raiwind pada tanggal 11 Oktober 2005.
No comments
Post a Comment